1 oktober startte ik met de 30 dagen Miracle Morning Challenge. 30 dagen elke dag een uur eerder opstaan. Tijd voor mezelf waarin ik achtereenvolgend aan de slag ga met moment van stilte, affirmaties, visualisaties, lezen, schrijven en bewegen. 

Nu heb ik voor deze Challenge het geluk zeg maar, dat ik een ochtendmens ben dus mijn uitdaging niet zozeer zit in het vroeger opstaan. Wel in het aanleren van de nieuwe gewoonte om in mezelf te investeren zodra ik mijn dag start. 

Zodra de wekker gaat herken ik me wel in gedachtes als ‘o nee, is het al tijd? Ik moet opstaan. Ik wil nog niet opstaan.’ Maar ik spring hierna toch snel gewoon uit bed. Heb een hekel aan snoozen🙄 (waarschijnlijk sinds mijn puberzoon in de kamer naast me, hier een prof in geworden is😅).   

Hal Elrod, de auteur van Miracle Morning, haalde in zijn boek wel iets interessants aan achter dat snoozen of niet willen opstaan, waardoor mijn kijk op opstaan toch veranderde en jij als snoozer of zelfs niet-snoozer wellicht voortaan ook anders je bed uitspringt om aan je dag te beginnen😁. 

‘Elke keer dat je op snooze drukt, bied je weerstand tegen je dag, je leven en tegen opstaan en je leven zo vormgeven als je zegt dat je het hebben wil. Denk aan de negatieve energie om je heen als je je dag met verzet begint. Het is alsof je zegt ‘ik wil mijn leven niet leiden, in ieder geval niet voluit. 

Als je de manier verandert waarop je tegen het opstaan ’s ochtends aankijkt, verder je letterlijk alles.’ 

De vraag die hij hierbij in zijn boek stelt… 

‘Waarom ben jij vanmorgen opgestaan?… Waarom verlaat jij je comfortabele, warme, behaaglijke bed? Doe je dat omdat je dat wilt? Of stel je het opstaan uit tot je echt moet?’ 

 Zelf sprong ik vanmorgen enthousiast uit bed om te werken aan het ontwikkelen van een nieuwe gewoonte: dagelijks tijd voor mezelf maken. 

Waarom ben jij vanmorgen opgestaan?